We zijn ondertussen al maart en ik heb dit al wel vijf keer opnieuw herlezen en herschreven. Ik heb dan ook vaak dat berichten lang als “opgeslagen” blijven staan en niet als “gepubliceerd”. Misschien omdat ik het vaak ook goed wil hebben en twijfel of het allemaal wel ok staat.
Maar als dit online staat… Hey! Dan heb ik eindelijk “de knop” ingedrukt!
Hallo allemaal!
Dit is een persoonlijke update. Het ligt weer op die ene privacygrens waar ik jullie al eens over heb gesproken, maar ik denk dat jullie wel snappen dat ik over andere personen niet zomaar dingen online ga plaatsen. Toch is er best wat gebeurd in 2018.
Het jaar was gestart en in februari moest ik afscheid nemen van mijn opa. Een hele rare dag, want ik voelde plots veel meer emoties dan ik had verwacht en daarbij begon het ook nog eens plots te sneeuwen. Kort nadien liep mijn relatie op zijn einde, waar ik niet al te veel over ga zeggen omdat dit iets is tussen hem en mij. Wat velen misschien raar vinden, maar waar ik enkel dankbaar voor kan zijn, is dat ik nog steeds heel normaal met hem kan praten. Na toch wel een heel aantal jaren in een relatie te zijn, is het nu ook gewoon tijd dat ik eens écht aan mezelf ga denken. Dit klinkt misschien heel egoïstisch, maar na een lange periode waar ik alles in functie van iemand anders heb gedaan, ben ik misschien wel een deeltje van mezelf verloren. Of het voelt in ieder geval zo aan. Niet dat er geen leuke momenten zijn geweest! Ik heb veel energie in die relatie en die persoon gestoken en ik moet nu weer op zoektocht gaan naar wat ik fijn vind en energie steken in mezelf. Er alleen op uit gaan is soms best wel moeilijk, zeker omdat ik gedurende al die jaren ook gewoon ben geweest van veel dingen samen te doen. En hoewel er misschien ook wel even de nood is om “alleen te zijn”, merk ik dat er veel verschillende betekenissen vasthangen aan dat “alleen zijn”. Het is al even geleden, maar het dwaalt nog wel altijd wat rond in mijn hoofd.
2018 was ondertussen nog niet zo lang bezig, maar was toch wel al intens geweest. Het 25 worden was heel confronterend! Nu dat die “6” dichtbij komt, vraag ik mij af waar het jaar naartoe is gegaan.
Even doorspoelen en dan komen we op het moment dat Simba (die jullie ook af en toe op Instagram zien voorbij komen) op zijn eentje op avontuur moest verdergaan. Het was even wennen, vermits wij het thuis gewoon zijn van veel katten te hebben. Simba heeft ondertussen zijn draai ook weer gevonden.
De zomervakantie was weer een stresserende maand, omdat in het onderwijs het altijd wachten is of er wel ergens een plaats is. Uiteindelijk kon ik gewoon verder werken in de school waar ik voor de vakantie stond. Wel dan plots veel last-minute werk! Ik merk nog steeds dat ik enorm moet proberen om te doseren en dé manier vinden om goed te plannen. Maar ik denk dat jullie dat ook wel merken aan ofwel de overload aan foto’s en artikelen ofwel het complete tegenovergestelde. Als jullie tips hebben, shoot!
Ergens tussen dat en 2019, hadden mijn mama en mijn zus een ongeluk. Het gaat ondertussen wel wat beter, maar het is iets dat 2019 ook nog wel gaat beïnvloeden.
Iets waar ik wel fier op ben geweest in december, is de hele reeks die ik gefilmd heb met de aftelkalenders op Instagram (Instastories). Ik wist op voorhand niet of ik het ging volhouden en of het mij ging lukken om iedere dag te filmen. Ik had wel af en toe een foto op Instastories geplaatst over de blog, maar nooit zo’n “live” filmpjes. Maar ik vond het ontzettend leuk om die stukjes te filmen! De kerstvakantie begon en ik vierde zowel Kerst als Nieuwjaar gewoon gezellig thuis met mijn ouders en oma. Ze vertelde een hele avond over de wonderlijke “expo 58”, waarbij ik zoveel details op me afgevuurd kreeg dat ik het me bijna levendig kon voorstellen.
Zo ging 2018.
PS: Hoe gaat het met jullie? Laat me hieronder ook weten wat jullie graag nog zouden willen lezen of zien in 2019!
